Hola amigos,

Het heeft even geduurd maar hier is weer een verhaaltje.

Na het rafting avontuur in baños ben ik s avonds op stap gegaan met Laure en een aantal mensen van geotours. Edwin heeft me geleerd om de salsa te dansen en we hebben de hele avond/nacht gedanst. Ik werd wakker met een behoorlijke kater en enorme spierpijn dus besluit ik om me te laten masseren in een van de vele salons. S avonds ga ik met Laure naar een uitkijk punt wat niet bepaald de moeite waard was. Na een tijdje word ik misselijk en dat gevoel wordt steeds erger. Terug in het hostel duik ik met een misselijk gevoel mijn bed in met het plan om de volgende dag de bus naar montañita te nemen. Helaas word ik na een paar uur slaap wakker en is de misselijkheid alleen maar erger geworden met overgeven tot gevolg. De daaropvolgende uren kan ik niks eten of drinken zonder over te geven en ik slaap niet of nauwelijks. Als het eindelijk ochtend is voel ik me nog steeds zwaar beroerd en gewoon ziek. Ik vraag bij de receptie of ik een paar dagen langer kan blijven omdat ik ziek ben en gelukkig is het geen probleem. Ze vragen zelfs of ik medicijnen nodig heb of een dokter. Ik kruip met een ellendig gevoel weer in bed en val gelukkig in slaap voor een paar uur. Als ik wakker word besluit ik om te proberen of ik behalve water ook brood binnen kan houden. Gelukkig blijft alles weer in mijn lijf maar ik voel me nog steeds ziek. Na 2 dagen alleen maar in bed te hebben gelegen voel ik me weer een stuk beter. Ik kan weer normaal eten en ik ben niet meer moe of duizelig. Edwin vraagt me of ik zin heb om te gaan dansen die avond en ik besluit te gaan. We hebben een hele gezellige avond/nacht en de volgende ochtend neemt hij me mee op mijn tweede raft trip. Helaas is het waterpeil behoorlijk gestegen en is het een stuk minder spectaculair dan de keer daarvoor. S avonds ga ik bij Edwin thuis eten en hij en een aantal vrienden vertrekken midden in de nacht naar Quito om daar te gaan kayaken. Gelukkig kan ik gewoon de deur achter mij dicht trekken dus kan ik blijven liggen tot een uurtje of 8. Daarna ga ik snel terug naar mijn hostel om mijn tas in te pakken en uit te checken want vanavond ga ik met de nachtbus naar montañita. Het is een saaie lange dag omdat ik moet wachten tot 22.00 voordat mijn bus vertrekt.

Ik heb een busreis van zo'n 10 uur voor de boeg maar gelukkig ben ik erg moe dus val ik bijna direct in slaap. Zo rond 3 uur s nachts word ik wakker en merk ik dat we stil staan, ik denk er verder niet bij na en val weer in slaap. Om half 6 word ik weer wakker en we staan weer stil, of staan we nog steeds stil.... Helaas kom ik er al gauw achter dat we inderdaad nog steeds stil staan. Door zware regenval is er een soort zandlawine ontstaan en deze heeft de weg geblokkeerd. We moeten dus wachten totdat het opgeruimd is. Dit duurt uiteindelijk tot 12 uur s middags... We hebben 9! uur gewacht in the middel of nowhere zonder wc. Mijn relatief korte busreis was nu ineens een rit van 20 uur geworden. Moe, warm en hongerig kom ik s avonds tegen 6 uur eindelijk in mijn hostel aan. Het eerste dat ik doe is douchen en een korte broek en hemdje aan trekken. De gemiddelde temperatuur in montañita is zo'n 35 graden en het koelt niet af s avonds. Ik kom er al gauw achter dat de twee Ierse jongens die ik heb leren kennen in baños in hetzelfde hostel verblijven. We hebben een gezellige nacht en de volgende dag liggen we uren op het strand. De rest van de dagen doe ik niet veel meer dan af en toe op het strand liggen, cocktails drinken en films kijken in het hostel. Na ongeveer een week besluit ik om naar Riobamba te gaan zodat ik nog 2 dagen met Edwin kan doorbrengen. Op vrijdag ga ik naar Cuenca, een mooie koloniale stad in het zuiden van Ecuador. De eerste avond worden we uitgenodigd voor een feestje bij iemand thuis en daarna een feestje in een of andere club. We besluiten te gaan en het is erg gezellig. De volgende dag zijn we (Matt, Toby en ik) te moe om nog iets te doen dus we besluiten om een film te gaan kijken. Om een uur of 8 s avonds krijgen we de schrik van ons leven. Alles om ons heen begint te schudden. Een aardbeving! Gelukkig komen we met de schrik vrij en er is geen schade in Cuenca. In andere steden zoals Guayaquil en de kustgebieden is het veel ernstiger en dus hebben we vandaag de hele dag geholpen met het inzamelen van voedsel, kleding en andere basis behoeften voor de mensen in de getroffen gebieden. Nadat we hebben gegeten gaan matt , Toby en Alexandra naar Mancora in Peru. Morgen ga ik op zoek naar the museum of forbidden art en woensdag vertrek ik waarschijnlijk richting Peru.

Voor nu hasta luego!